Τους τελευταίους δύο με τρεις μήνες συνειδητοποιώ κάτι που όλοι θεωρούνε αυτονόητο, λίγοι όμως το αποδέχονται. Γιατί εγώ τουλάχιστον πάντα θεωρούσα ότι όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να λειτουργούνε με τους δικούς μου κανόνες και αξίες, όχι γιατί ήθελα να τους χωρέσω όλους στα δικά μου καλούπια, αλλά γιατί αυτά θεωρουσα σωστά, και γι' αυτό άλλωστε και τα ακολουθούσα. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν επεδίωξα να αλλάξω ότι δεν με ενοχλούσε στους άλλους. ο καθένας είναι διαφορετικός και αυτό είναι σεβαστό. Πολλές φορές μάλιστα άλλαζα εγώ γραμμή πλεύσης όταν αναθεωρούσα κάτι ή άλλαζα άποψη. Μπορεί όλοι να μην λειτουργούσαν με τα δικά μου στάνταρ, λειτουργούσαν όμως με παρόμοια, ή και καλύτερα από τα δικά μου. Αυτό έμαθα να το αποδέχομαι και να το σέβομαι. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω και δεν θα δεχτώ ποτέ είναι γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν δέχονται αυτά που εσύ πιστεύεις και διεκδικείς. Είναι σίγουρό ότι με μερικά άτομα θα έχεις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και ιδέες και συνεπώς απλώς θα τους αφήνεις εξω από τη ζωή σου, συνεχίζοντας αυτό που εσύ νομίζεις σωστό και αφήνοντας και τον άλλο να κάνει το ίδιο. Αυτό βέβαια που μερικοί δεν δέχονται είναι αυτή η διαφορετικότητα και προσπαθούν με κάθε μέσο να σε φέρουν στα νερά τους. Να καταφέρουν να περάσει το δικό τους, όχι γιατί απλά το θεωρούν σωστό, αλλά γιατί νομίζουν ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να υπακούει στα δικά τους θέλω. Πάντα πίστευα ότι όλοι λειτουργούν καλοπροαίρετα, ότι κατά βάθος είναι καλοί άνθρωποι, αλλά τελικά συνειδητοποιώ ότι χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες. Και το χειρότερο είναι ότι η δεύτερη κατηγορία προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφομιώσει την πρώτη. Δηλαδή δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί πρέπει όλοι να κολυμπάμε στα ίδια σκατά. Δεν φτάνει που εδώ που ζούμε πατάμε όλοι μες στο βούρκο, πρέπει μερικοί να σε τραβάνε ακόμα πιο μέσα;