Το πιο άσχημο πράγμα είναι να νομίζεις ότι μπορείς να ελπίζεις για κάτι, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις καμία απολύτως ελπίδα. Είναι καλό να πιστεύεις στις δυνάμεις σου και στο ότι μπορείς να καταφέρεις ό,τι βάλεις στο μυαλό σου, όμως μερικά πράγματα είναι γραφτό να μην συμβούν. Και όσο προσπαθείς γι' αυτά τα άπιαστα πράγματα, τόσο πιο πολύ απελπίζεσαι και τα βάζεις με τον εαυτό σου. Δεν είναι όμως ότι δεν αρκούν οι δυνάμεις σου για να κατακτήσεις αυτό που θες, ούτε ότι δεν φτάνουν τα χαρίσματά σου. Είναι ότι για κάποια πράγματα δεν έχει έρθει ακόμα ώρα. Είναι ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν για το καλό όλων μας, όσο και αν αυτό μας πληγώνει. Όταν ελπίζεις σε κάτι που δεν είναι γραφτό να συμβεί, δεν φταις εσύ για την άγνοιά σου, δεν φταίνε οι γύρω σου που σε αφήνουν να πιστεύεις σε κάτι που μπορεί να βλέπουν ότι είναι ανέφικτο. Για την ακρίβεια μάλλον είναι ανόητο να αποδίδεις ευθύνες στις ελπίδες σου και να κατηγορείς τον εαυτό σου γιατί αυτές ζουν μέσα σου. Ακόμα και αν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσεις ότι είναι άσκοπο να ελπίζεις σε κάτι μακρινό και ξέρεις ότι η γνώση αυτή ήταν πάντα μέρος του εαυτού σου και είτε την αγνοούσες, είτε την παρ έβλεπες συνειδητά. Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι λογικά όταν απελπίζεσαι και χάνεις κάτι που τόσο πολύ επιθυμούσες. Συνειδητοποιείς όμως ότι όλα τα άτομα γύρω σου δεν μπορούν να σου δώσουν αυτό που εσύ ελπίζεις από αυτά. Και αυτό όχι γιατί δεν σε θεωρούν άξια να σου δώσουν ένα μέρος του εαυτού τους και να πάρουν και αυτά με τη σειρά τους έαν μέρος του δικού σου, αλλά γιατί δυστυχώς κάθε άτομο ζητάει διαφορετικά πράγματα από τους γύρω του ανάλογα με τη φάση που αυτό βρίσκεται και το κατά πόσο τα έχει βρει με τον εαυτό του. Και ενώ εσύ μπορείς να του δώσεις τα πάντα και να ελπίζεις ότι αυτό θα τα δεχτεί και θα τα ανταποδώσει, στην πραγματικότητα ψάχνει κάτι πολύ πιο απλό ή πιο λίγο και αυτό όχι γιατί περιφρονεί αυτά που του προσφέρεις εσύ, αλλά γιατί ίσως ζητάει κάτι διαφορετικό, είτε αυτό σε πληγώνει εσένα, είτε όχι. Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι όλα αυτά όταν χάνεις τις ελπίδες σου και καταρρίπτονται όσα πίστευες και όσα περίμενες να συμβούν, αλλά σιγά-σιγά, μαθαίνεις και αποδέχεσαι - χωρίς απαραίτητα να το θες - την κατάσταση χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να σου δώσει μία επαρκή εξήγηση για κάτι που χάνεις απλώς και μόνο επειδή το επέβαλλαν οι καταστάσεις.